Page 96 - RESUME NOTE REMINDER

26. Η εφαρμογή της σωματοστατίνης στην αντιμετώπιση της ενδογενούς υπογλυκαιμίας.

Ι. Κουγιουμτζή, Μ. Καρανίκας, Ν. Λυρατζόπουλος, Β. Ποπκό, Γ. Μηνόπουλος, Κ.Ι.
Μανωλάς.

Ανακοινώθηκε στην 8 Πανελλήνια συνάντηση χειρουργικής ήπατος χοληφόρων
η
παγκρέατος. Αλεξανδρούπολη 21-22/5 2004

Η ενδογενής υπογλυκαιμία συνηθέστερα οφείλεται σε όγκο των β-κυττάρων των
νησιδίων του παγκρέατος, το ινσουλίνωμα. Η εφαρμογή της Σωματοστατίνης στον

έλεγχο επεισοδίων ενδογενούς υπογλυκαιμίας φαίνεται ότι στην πλειονότητα των
ασθενών αφ' ενός μεν ελέγχει τα υπογλυκαιμικά επεισόδια και αφ' ετέρου δίνει την

δυνατότητα χρόνου για διερεύνηση του ασθενούς και ανάδειξη-εντόπιση της αιτίας
(ινσουλίνωμα) και χειρουργική αντιμετώπιση αυτής.

Σκοπός είναι η διερεύνηση της δράσης της Σωματοστατίνης στην αντιμετώπιση της
ενδογενούς υπογλυκαιμίας. Παρουσιάζονται τρεις ασθενείς, γυναίκες ηλικίας 30,48,
και 31 ετών αντίστοιχα, οι οποίες προσήλθαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα

μεταξύ τους εμφανίζοντας, όμως την ίδια κλινική εικόνα: Οξέα επεισόδια

υπογλυκαιμικών κρίσεων χαρακτηριζόμενα από ποικιλία συμπτωμάτων όπως, ζάλη,
αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία), ναυτία, εφίδρωση,μυϊκή αδυναμία, διαταραχές όρασης,
και λιποθυμικά επεισόδια, συνοδευόμενα ταυτόχρονα, από περίεργη και ιδιόρρυθμη

συμπεριφορά. Και οι 3 ασθενείς υπεβλήθησαν σε εργαστηριακό έλεγχο, στον οποίο
περιελήφθη και η αναζήτηση πιθανού συνδρόμου ΜΕΑ Ι (υπερπλασία παραθυρεοειδών

και αδένωμα υπόφυσης) αρνητικός.
Ανευρέθησαν χαμηλές τιμές γλυκόζης αίματος. Για το σκοπό αυτό υπεβλήθησαν σε

δοκιμασία νηστείας 24-ώρου με συνεχή μέτρηση σακχάρου αίματος. Και στις 3 οι τιμές
της γλυκόζης ήταν και παρέμειναν χαμηλές, ενώ παράλληλα η μετρούμενη ινσουλίνη

πλάσματος ήταν σχετικά αυξημένη. Λόγω αδυναμίας απεικονιστικής εντόπισης της
υπεύθυνης βλάβης παρά την εκτέλεση ΗΑΤ, MRI παγκρέατος, εκλεκτικής

αρτηριογραφίας και σπινθηρογραφήματος με ραδιενεργό οκρεοτίδη χορηγήθηκε
σωματοστατίνη (οκρεοτίδη 100μmg/6 ώρες υποδορίως αρχικά και LAR στη συνέχεια)

για τον έλεγχο των υπογλυκαιμικών επεισοδίων. Η εφαρμογή της υπήρξε
αποτελεσματική. Το σάκχαρο πλάσματος απεκαταστάθη στα φυσιολογικά επίπεδα και

οι ασθενείς δεν παρουσίαζαν υπογλυκαιμικά επεισόδια. Παρακολουθούντο τακτικά
κάθε 3 ή 6 μήνες περίπου με αιματολογικό και βιοχημικό έλεγχο καθώς και ΗΑΤ και

MRI. Στη μεν πρώτη περίπτωση (γυναίκα ηλικίας 30 ετών) 3 μήνες μετά τη χορήγηση
σωματοστατίνης τόσο η ΗΑΤ όσο και η MRI έδειξαν μόνιμη βλάβη 8 χιλιοστών στην

96